In zijn bediening ging Jezus vaak in tegen de traditionele opvattingen over het onderhouden van de sabbat. Jezus maakte duidelijk dat veel van deze tradities een verdraaiing waren van Gods geboden. Het is een veel voorkomend verschijnsel dat we bepaalde wetten proberen te ‘beschermen’ door er allerlei regeltjes aan toe te voegen, om ervoor te zorgen dat we die wetten niet breken of de principes ervan geweld aan doen. Door dit te doen zetten we als het ware hekken om de wetten, maar binnen de kortste keren worden deze hekken zelf wetten.
Zo staat er bijvoorbeeld in 2 Korinthe 6:14,15 dat we geen ongelijk span moeten vormen met een ongelovige. Om zeker te stellen dat we ons hieraan houden, zetten we er een hek omheen door te zeggen: ,,Je moet geen vriendschap onderhouden met iemand die geen christen is.” Dat is wellicht een goed advies, maar maak er geen wet van Meden en Perzen van. Sommigen zijn extremistisch geworden door hun kinderen te verbieden om met ongelovige mensen om te gaan. Dit maakt de Grote Opdracht wel erg moeilijk om te volbrengen.
Een ander voorbeeld is dat er kerken en gelovigen zijn die menen dat een christen geen alcohol mag drinken. Dat kan in heel wat gevallen een verstandig advies zijn, en de Bijbel waarschuwt tegen excessief drankgebruik en dronkenschap, en leert ons alle dingen met mate te doen. De belangrijkste Bijbelse zorg zit hem niet in het alcoholgebruik, maar in de vraag of we een struikelblok zijn voor zwakkere gelovigen.
Het punt is dat we heel makkelijk het ware Woord van God kunnen vervormen, door onze eigen tradities of gewoonten er aan vast te koppelen en die net zoveel waarde toe te kennen als de oorspronkelijke bedoeling van God zelf. Soms moeten we ons net als Jezus verzetten tegen praktijken van farizeeërs, omdat we anders gebonden raken aan door mensen bedachte tradities.