Alle ongelovigen hebben een oude natuur, die wordt gekenmerkt door zonde. Voordat je tot Christus kwam, was jij er ook zo aan toe. Je was een zondaar, omdat de zonde in je natuur lag. Deze ‘vleselijke mens’ kan de dingen van de Geest niet aanvaarden of begrijpen (1 Korinthe 2:14).
Wat gebeurde er met je toen je gered werd? Je stierf – niet lichamelijk natuurlijk. Je oude innerlijke zelf – geërfd van Adam – die door je oude natuur werd aangestuurd, stierf (Romeinen 6:2-6; Kolossenzen 3:3). De methode die voor dit sterven werd gebruikt, was kruisiging met Christus. Paulus kondigde in Galaten 2:20 aan: Ik ben met Christus gekruisigd. En in Galaten 6:14 gaat Paulus elke vorm van opschepperij uit de weg en schrijft: Maar ik zal mij volstrekt niet beroemen op iets anders dan op het kruis van onze Heere Jezus Christus, door wie de wereld voor mij gekruisigd is, en ik voor de wereld. Bij je redding werd je in Christus geplaatst, Hij die aan het kruis stierf voor jouw zonde. In Christus is jouw oude natuur met Hem gestorven aan dat kruis.
Merk het geweldige verschil op. In Adam had je een oude natuur; in Christus heb je een nieuwe natuur. In Adam had je een zondige natuur (Efeze 2:1-3); in Christus ben je deelgenoot van de goddelijke natuur (2 Petrus 1:4). In Adam leefde je in het vlees (Romeinen 8:8); in Christus leef je in de Geest (Romeinen 8:9). In Adam kon je alleen maar naar het vlees wandelen; in Christus kun je ervoor kiezen om naar de Geest of naar het vlees te wandelen. Is het niet fantastisch om een nieuwe schepping in Christus te zijn?