Waarom moest onze oude natuur sterven? Omdat ze onafhankelijk was van God en Hem ongehoorzaam was. Dus moest ze sterven, zodat het lichaam van de zonde tenietgedaan zou worden en wij niet meer als slaaf de zonde zouden dienen (Romeinen 6:6). De dood is het einde van een relatie, maar niet van het bestaan. De zonde is niet gestorven, maar ze is nog altijd sterk en verleidelijk. Echter, toen je oude natuur met Christus stierf aan het kruis, eindigde je relatie met de zonde voor altijd. Je bent niet langer ‘in het vlees’, maar ‘in Christus’ (Romeinen 8:9). Je oude zelf (de zondaar) en je oude natuur (gekenmerkt door de zonde die onafwendbaar was omdat je gescheiden was van God) zijn voor eeuwig verdwenen, omdat je niet langer gescheiden bent van God.
Betekent dit dat je niet meer zondigt? Nee, natuurlijk niet! De dood van je oude zelf betekende een formeel einde van je relatie met de zonde, maar het betekent niet dat de zonde niet meer bestaat. De zonde en satan zijn nog altijd om ons heen, en ze zijn sterk en verleidelijk. Maar door de kruisiging van je oude mens, is de macht van de zonde over je leven verbroken (Romeinen 6:7,12,14). Je wordt niet langer gedwongen om de zonde te dienen, de zonde te gehoorzamen of op de zonde te reageren.
Je zondigt als je jezelf bewust toestaat om onafhankelijk van God te handelen, zoals je oude natuur altijd automatisch deed. Als je op die manier door leeft, doe je je nieuwe natuur en je nieuwe identiteit geweld aan. Deze daden moeten worden beleden en nagelaten.
Hoewel de oude natuur die je in Adam had dood is, moet je nog steeds afrekenen met het vlees. De manier waarop je leefde voordat je tot Christus kwam, is nog steeds geprogrammeerd in je denken. Maar te weten dat je oude zelf met Christus is gekruisigd, maakt het mogelijk ervoor te kiezen om niet te zondigen. Je hoeft niet meer naar het vlees te leven; je kunt gaan wandelen door de Geest; je bent vrij!